Po Soborze Trydenckim szczególnego znaczenia nabrały sceny z życia świętych. Zwykle artyści wybierali te epizody z żywotów, w których święci byli poddawani torturom i prześladowaniom.

Dążenie Kościoła katolickiego do mocniejszego ugruntowania kultu świętych jest zrozumiałe – wszak protestanci odrzucili ten kult. Veronese napisał sporo dzieł tego rodzaju. Należą do nich „Męczeństwo świętych Primola i Felicjana”, utworzone w 1562 r. dla kościoła Santa Maria; „Męczeństwo św. Justyny”, które mistrz napisał w 1573 r. dla kościoła o tej samej nazwie w Padwie, oraz „Męczeństwo św. Miny”.

Ostatnia z tych prac została prawdopodobnie ukończona przez uczniów Veronese po jego śmierci.