W tym obrazie Rubens wykorzystał mit braci Dioscuri, synów Zeusa i Ledy, Kastora i Polluksa, którzy porwali córki króla Leucypa, Gilairę i Febe. W tej historii Rubens był zafascynowany bardzo dramatycznym momentem uprowadzenia, który zapewnia bogate możliwości rozwiązań z tworzyw sztucznych.

Porwanie córek Leucypa to obraz pędzla Petera Paula Rubensa powstały na początku lat 20. XVII w. Dzieło to jest częścią serii obrazów zamówionych przez Rubensa z okazji nowej budowy Pałacu Luksemburskiego w Paryżu.

Opis:

Fabuła mitologiczna:

Obraz oparty jest na micie o uprowadzeniu córek boga Neptuna przez Leukipposa, syna boga słońca Heliosa. Leucyppos, zakochany w swoich córkach, Hileirze i Phoibe, porywa je wraz ze swoim bratem Polikarpem.

Dynamiczny i wyrazisty:

Znany z mistrzostwa w dynamicznych scenach i wyrazistych ciałach Rubens stworzył dzieło malarskie przepełnione ruchem i energią. Postacie na obrazach mają siłę i plastyczność.

Paleta kolorów:

Jasne i bogate kolory to kolejny charakterystyczny element stylu Rubensa. Użył kolorów, aby podkreślić dramatyzm i piękno sceny.

Oznaczający:

Symbolika mitologiczna:

Obraz oparty na micie zawiera elementy mitologii, takie jak skrzydła i ciemne chmury, nawiązujące do boskiego pochodzenia bohaterów.

Sztuka barokowa:

Dzieło to jest doskonałym przykładem sztuki barokowej, charakteryzującej się dramatyzmem, wzruszeniem i monumentalnością.

Ukończenie:

„Gwałt córek Leucypa” Rubensa jest wspaniałym przykładem jego talentu i stylu. To dzieło sztuki nie tylko oddaje scenę mitologiczną, ale także wzbogaca ją energią i pięknem, charakterystycznym dla twórczości tego wielkiego flamandzkiego artysty.