Praca jest tak jasna, że ​​kiedy na nią patrzysz, chcesz zakryć oczy. Dzięki ostrożnym pociągnięciom na powierzchnię wody „nakłada się” odblaski, odbicia i odbicia. Głęboki jasnoniebieski kolor wody przeplata się z cytrynowożółtymi odcieniami słońca i małymi domkami stojącymi na brzegu.

Rozpoczął nowe płótno; odbite fale w porcie; czerwona boja” – zanotował krótko Signac w swoim wpisie do pamiętnika z 22 sierpnia 1895 r. Temat obrazu był bliski autorowi od samego początku, jednak artysta długo rysował z pomostów w poszukiwaniu szczególnego tematu Liczne rysunki i akwarele pozwalają prześledzić pochodzenie tego płótna, uznawanego za jeden z jego najlepszych pejzaży morskich. W tle widać fasady domów na nabrzeżu Jeana Jaurèsa w popołudniowym słońcu. Signac, który znał ten motyw na pamięć , zanotował na szkicu litograficznym zmienne efekty światła na fasadach w kolorze ochry i różu. Do tego czasu poświęcił już kilka płócien temu charakterystycznemu widokowi portu Saint-Tropez, a następnie kolejne.

Pomysł na „Czerwoną Boję” pojawia się w akwareli wzmocnionej tuszem: pierwszy plan jest pusty, prawie połowę malowniczego lądu zajmuje woda, a bryg po lewej stronie (w ostatecznej wersji obcięty) prezentuje swój elegancki zestaw . Na niepublikowanym rysunku znajdującym się w zbiorach prywatnych pojawia się akcentowanie czerwieni, ważnej cechy finalnej kompozycji. Szkarłatny żagiel ożywia paletę kolorów niebieskiego i pomarańczowego; Artystę interesują odbicia na tafli wody. Signac zaobserwował efekt, jaki wywołuje boja w porcie, i włączył go do kompozycji. Ewolucję tego motywu można prześledzić na trzech rysunkach, które obecnie znajdują się w Luwrze w Paryżu. W tej serii artysta szybko eksplorował boję w formacie poziomym, a następnie ponownie przyjął format pionowy, którego centrum stanowi nabrzeże Jean Jaurès, wiernie przedstawiając grę odbić tworzonych przez boję w momencie przypływu. Żagiel, teraz pomarańczowy, pasuje do domów. Wysunięty na pierwszy plan akcent czerwieni, dołączony do boi i jej odbicia, staje się głównym motywem obrazu. Całość kompozycji została pokrótce naszkicowana w studium olejnym, a ostateczną formę znalazła w szkicu ilustrującym list wysłany do Crossa pod koniec sierpnia, w którym Signac napisał: „rozpoczął pracę nad refleksjami”.